از آنجا که سرطان پستان از علل عمده مرگ و میر سرطان در زنان و شایعترین سرطان خانمها در ممالک غربی است و در کشور ما نیز بر اساس بررسی های به عمل آمده، شیوع بالایی دارد، توجه به کلیه یافته های کلینیکی و پاتولوژیکی این بیماری دارای ضرورت فراوان می باشد. در این مقاله رابطه بین درگیری غدد لنفاوی زیر بغل و درجه وخامت گرایی کارسینوم مهاجم مجرایی مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه از نوع گزارش موارد (Caes Serries) می باشد. مجموعا 90 نفر از زنانی که به علت تشخیص کارسینوم مجرای پستان، تحت عمل جراحی ماستکتومی رادیکال قرار گرفته اند و نمونه بافت ایشان به بخش پاتولوژی بیمارستان امام ارسال شده است در این مطالعه مورد بررسی واقع شدند. همزمان با این بررسی، نمونه های تهیه شده از غدد لنفاوی موارد فوق نیز مورد مطالعه قرار گرفت.شایع ترین سن ابتلا به بیماری، بین 31 تا 40 سال بود. پستان چپ بیشترین محل ضایعه شناخته شد. از مجموع بیماران، 11 نفر در grade I قرار داشتند که از ایشان 27.2% مبتلا به درگیری غدد لنفاوی بودند. از بیماران، 60 نفر در grade II قرار می گرفتند که میزان درگیری غدد لنفاوی ایشان 73.4% محاسبه شد. مابقی بیماران که در grade III قرار می گرفتند 100% درگیری غدد لنفاوی داشتند (P=0.00008).با نتایج آشکار فوق می توان نتیجه گرفت که میزان گرفتاری غدد لنفاوی زیر بغل با درجه وخامت گرایی کارسینوم مجرایی مهاجم پستان، به شدت ارتباط دارد و لذا در برنامه ریزی درمانی اینگونه بیماران باید بطور کامل مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: سرطان پستان دومین عامل مرگ ناشی از سرطان در خانم ها می باشد. در چگونگی این سرطان مجموعه ای از عوامل اپی ژنتیکی و ژنتیکی نقش دارند. در مورد نقش سرطان زایی پلی مورفیسم آلل کدون 72 ژن P53 در سرطان پستان اطلاعات ضد و نقیضی گزارش شده است. لذا، هدف از این مطالعه مشخص کردن ژنوتیپ، هموزایگوسیتی یا هتروزایگوسیتی کدون 72 ژن P53 و ارتباط آن با کارسینومای مهاجم مجرایی سرطان پستان در سبزوار می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه مورد شاهدی بر روی 160 نمونه که شامل  80مورد کارسینومای مهاجم مجرایی و  80نمونه سالم بود، انجام شد. DNA نمونه ها با استفاده از دو زوج پرایمر اختصاصی کدون 72 ژن P53 تکثیر گردید. و ژنوتیپ محصول واکنش های زنجیره ای پلی مراز با الکتروفورز تعیین شد. نتایج: میانگین سن بیماران سرطانی و سالم به ترتیب 47.22±12.95 و 12.48±48.05 سال بود. فراوانی ژنوتیپ هتروزیگوتی آرژینین/پرولین در نمونه های سرطانی و سالم به ترتیب 49 (30.6 درصد) و 51 (31.9 درصد) بود، در حالی که فراوانی ژنوتیپ هموزیگوتی آرژینین/آرژینین در نمونه های سرطانی و سالم به ترتیب 29 (18.1 درصد) و 15 (9.4 درصد) بود. فراوانی هموزیگوتی ژنوتیپ پرولین/ پرولین نیز در نمونه های سرطانی و سالم به ترتیب 2 (1.3 درصد) و 14 (8.8 درصد) بود که از نظر آماری بین این نوع ژنوتیپ در گروه های شاهد (سالم) و مورد (مبتلا به سرطان) تفاوت معنی دار مشاهده شد. نتیجه گیری: ژنوتیپ کدون 72 ژن P53 در سرطان زایی نقش دارد و مشخص کردن این ژنوتیپ می تواند در تعیین چگونگی پیشرفت، پیش آگهی و نوع درمان بیماری ارزشمند باشد.

مقدمه: مولکول CD44 گلیکوپروتئین سطحی سلول است که انتظار می رود بیان آن بر سطح سلول های نئوپلاستیک در کارسینوم مجزایی مهاجم پستان با افزایش توان تهاجمی این تومور همراه باشد. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی نسبی بیان این آنتی ژن بر سطح سلول های نئوپلاستیک فوق براساس وضعیت متاستاز لنفاوی زیربغل انجام شده است.روش ها: تعداد 80 مورد کارسینوم مجرایی مهاجم پستان که در سال های 84-80 تحت عمل جراحی ماستکتومی قرار گرفته بودند و وضعیت گره های لنفاوی زیربغل در آن ها معلوم بود، مورد مطالعه قرار گرفتند. از بلوک های پارافینه حاوی بافت تومورال این بیماران برش هایی تهیه و با آنتی بادی CD44 رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی شدند. توزیع فراوانی بیان آنتی ژن در دو گروه با و بدون بیان آنتی ژن با آزمون t-student در سطح معنی دار آماری p<0.01 مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه، فراوانی نسبی بیان آنتی ژن CD44 بر سطح سلول های تومورال در دو گروه با و بدون متاستاز لنفاوی زیربغل از نظر آماری معنی دار نبود. تفاوت میانگین تعداد گره لنفاوی درگیر در دو گروه با و بدون بیان آنتی ژن CD44 بر سطح سلول های تومورال از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر مبنی بر عدم وجود ارتباط معنی دار بین وجود متاستاز لنفاوی و بیان آنتی ژن CD44 بر سطح سلول های نئوپلاستیک که با یافته های برخی پژوهش های قبلی همخوانی دارد، بیانگر این موضوع است که نمی توان از این آنتی ژن در پیش بینی احتمال متاستاز لنفاوی زیربغل در کارسینوم مجرایی مهاجم پستان استفاده کرد.

مقدمه: کارسینومای پستان، شایع ترین سرطان در میان زنان است. ژن (HER2 (Human epidermal growth factor receptor-2 یک پروتو انکوژن است که گیرنده تیروزین کیناز خانواده Epidermal growth factor receptor را کد می کند و افزایش بیان آن، در برخی موارد کارسینومای پستان دیده می شود. مطالعه حاضر، با هدف ارزیابی تکنیک (Immunohistochemistry (IHC در شناسایی موارد مثبت پروتئین HER2 به روش (Fluorescence in situ hybridization (FISH و بررسی ارتباط متغیرهای آسیب شناختی بالینی با بیان ژن HER2 انجام شد.روش ها: طی یک مطالعه مقطعی در سال 1393، 190 نمونه از بیماران مبتلا به کارسینومای مهاجم مجرایی که نتایج IHC آن ها از نظر HER2 به صورت ++ یا +++ گزارش شده بود، جمع آوری و به روش FISH، میزان بیان HER2 بررسی شد. همچنین، ارتباط بین عوامل آسیب شناختی بالینی شامل سن، درجه تومور و وضعیت هورمون گیرنده با بیان ژن HER2 ارزیابی شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: از 190 نمونه مربوط به کارسینومای مهاجم پستان، از نظر HER2 در روش IHC، 160 نمونه ++ و 30 نمونه +++ بود. گیرنده استروژن (ER یا Estrogen receptor) در 64.2 درصد بیماران و گیرنده پروژسترون (PR یا Progesterone receptor) در 74.2 درصد آنان بیان شده بود. بلوک های مثبت روش FISH، از نظر HER2 در روش IHC، در 27.5 درصد ++ و 83.3 درصد +++ بود. موارد منفی گیرنده استروژن در بیماران HER2 مثبت، به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.001). بیماران HER2 مثبت از نظر گیرنده پروژسترون نیز بیشتر منفی بودند (P=0.013).نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که روش IHC به تنهایی روش مناسبی برای ارزیابی بیان HER2 و تصمیم گیری جهت درمان با Trastuzumab حتی در موارد IHC برابر +++ نیست.

سابقه و هدف: سرطان پستان شایع ترین تومور بدخیم و در راس علل مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان می باشد. آپویتوزیس نقشی اساسی در چرخه سلولی سلول های طبیعی و تومورال ایفا می کند. آپویتوزیس توسط گروهی از پروتئین ها شامل Bax, bcl-2 کنترل می شود. در این مطالعه بروز پروتئین های Bax, bcl-2 در 46 بیمار مبتلا به سرطان مجرایی مهاجم پستان و ارتباط با بروز ki-67 و گیرنده های استروژن و پروژسترون می پردازیم.مواد و روش ها: برش های بافتی ثابت شده در فرمالین 46 بیمار به سرطان مجرایی پستان توسط روش ایمونوهیستوشیمی مورد بررسی قرار گرفت. سپس تجزیه و تحلیل های آماری برای بررسی ارتباط معیارهای بالینی و آسیب شناختی با بروز Bax, bcl-2, ki-67, ER, PR مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: چهل و شش بیمار مبتلا به سرطان مجرایی پستان با میانگین سنی چهل و پنج سال مورد مطالعه قرار گرفتند. با توجه به سیستم بلوم- ریچاردسون 8.7% درجه 1، %80 درجه 2و 11% درجه 3 بودند. 87% بیماران به بیش از چهار گروه لنفاوی متاستاز داشتند. با توجه به نتایج ایمونوهیستوشیمی، 43% bcl-2 مثبت و 41% ER مثبت و 39% PR مثبت و 95% Bax مثبت داشتند. میانگین اندکس ki-67 40% بود. ارتباط معنی داری بین بروز PR, ER, Bax و نیز سایز تومور موجود بود. هیچ ارتباطی بین Bax با ER و PR وجود نداشت. ارتباط معنی داری از نظر آماری بین اندکس ki-67 با ER و PR و درجه و متاستاز به گره لنفاوی وجود داشت. همچنین ارتباط معنی دار آماری بین ER و PR و اندازه تومور و درجه و متاستاز به گره های لنفی وجود داشت.نتیجه گیری: bcl-2 به عنوان فاکتور مهارکننده آپوپتوز در مکانیسم بروز سرطان پستان نقش ایفا می کند و می تواند واسطه ای در عملکرد ER و PR باشد و یا اینکه نقشی را ایفا نماید. Ki-67 به عنوان مارکر تکثیر سلولی هیچ ارتباطی با فاکتورهای آپوپتوز ندارد اما در ارتباط با ER و PR و گرید و وضعیت گره های لنفی می تواند در پیش آگهی بیماران اثر داشته باشد. بخاطر درصد بالای مثبت شدن Bax بنظر ما ایمونوهیستوشیمی راه مناسبی برای ارزیابی Bax نیست و بهتر است از روش های مولکولی برای ارزیابی آن استفاده شود.

سرطان دهانه رحم شایعترین شکل سرطان در کشورهای در حال توسعه است و از نظر فراوانی دومین سرطان شایع در بین زنان جهان بشمار میرود. در شمال ایران که کمربند سرطان ایران محسوب میگردد، همانند سایر بدخیمیها سرطان دهانه رحم نیز بسیار شایع است. حضور تیپهای خاصی از پاپیلوماویروسهای انسانی (HPV) به ویژه تیپهای 16 و 18 در این نوع سرطان نشان داده شده است. در این مطالعه شیوع تیپهای مختلف پاپیلوماویروسهای انسانی در 254 نمونه بافت دهانه رحم از شمال ایران که از نظر پاتولوژیکی در سه گروه نرمال، Dys/Metaplasia و سرطانی قرار داشتند مورد بررسی قرار گرفت. روشهای PCR In Situ Hybridization و (ISH) به ترتیب برای تشخیص حضور HPV DNA و تعیین ژنوتیپ ویروس مورد استفاده قرار گرفتند. در (4/74%) 87 مورد از نمونه های سرطانی (6/66%)16 مورد از نمونه های Dys/Metaplasia و (8/8%) 10 مورد از نمونه های نرمال HPV DNA تشخیص داده شد. این نتایج رابطه معنی داری را بین سرطان دهانه رحم و حضور HPV DNA نشان میدهند( P=0.0000000) .و 1/51% پاپیلوماویروسهای حاضر در نمونه های سرطانی تیپهای 18/1، 16/24% تیپهای 33/31 و 4/18% تیپهای 11/6 بودند. در نمونه های HPV مثبت گروه Dys/Metaplasia 56.25% تیپهای 18/16، 25/31% تیپهای 11/6 و 25/6% تیپهای 33/31 تشخیص داده شد. در حالی که در نمونه های نرمال تیپهای 18/16 و 31 دیده نشدند و تیپ 33 تنها در (20%) دو مورد و تیپهای 11/6 در (80%) نمونه های نرمال HPV مثبت مورد شناسایی قرار گرفتند. این نتایج به روشنی نشان میدهند که در شمال ایران سرطان دهانه رحم در وحله اول با تیپهای 18/6 و با درصد کمتری با تیپهای 33/31 پاپیلوماویروسهای در ارتباط است و تیپهای 11/6 تیپهای ملایم یا تیپهایی که سرطانزایی کمتری دارند در نظر گرفته میشوند.

سابقه و هدف: سلول های T تنظیمی در سیستم ایمنی به عنوان تنظیم کننده منفی عمل کرده و در تعدیل ومهار پاسخ های ایمنی نقش دارند، در نتیجه از پیدایش بیماری های خود ایمن جلوگیری می کنند و این در حالی است که مطالعات مختلف در انواعی از تومور ها نشان داده است که این سلول ها در سرکوب پاسخ های موثر ایمنی بر ضد سرطان نقش داشته و باعث پیشرفت تومور می شوند. در این راستا در مطالعه حاضر میزان ارتشاح جمعیت سلول های T تنظیمی در بافت تومور بیماران مبتلا به سرطان پستان و گروه شاهد آن ها مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی نمونه بافت توموری 9 بیمار مبتلا به کارسینوم مجرایی مهاجم پستان و بافت خوش خیم یا سالم 8 فرد سالم برداشت و مورد هضم مکانیکی و آنزیمی قرار گرفت. سوسپانسیون سلولی به دست آمده تحت رنگ آمیزی مارکرهای سطح سلولی یعنی CD 4 و CD 25 و سپس رنگ آمیزی مارکر خارج سلولی FOXP 3 و در نهایت توسط دستگاه فلوسایتومتری آنالیز شد و با آزمون t مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: جمعیت سلول های T تنظیمی در بافت تومور پستان در مقایسه با بافت خوش خیم پستان افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.001). همچنین، یک همبستگی ضعیف مثبت بین اندازه تومور و جمعیت سلول های T تنظیمی در گروه بیمار و نیز یک همبستگی متوسط منفی بین سن افراد و جمعیت این سلول ها در هر دو گروه شاهد و بیمار مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که افزایش سلول های T تنظیمی در محیط تومور افراد مبتلا به کارسینوم مجرایی مهاجم پستان عامل اصلی سرکوب پاسخ های ایمنی ضد تومور و پیشرفت تومور باشد. با این حال، به دلیل کوچک بودن حجم نمونه در مطالعه حاضر به انجام بررسی های تاییدی بیش تر در پژوهش هایی با حجم نمونه بزرگتر نیاز است.

پیش زمینه و هدف: سرطان پروستات دومین سرطان شایع در مردان در سراسر جهان است. شناسایی بیومارکرهای حساس و اختصاصی در بافت و سرم، برای کاهش مرگ ومیر سرطان پروستات از اهمیت زیادی برخورداراست. ازآنجایی که تشخیص زودهنگام سرطان نقش مهمی در درمان آن دارد، در این بررسی سعی شده است ژن هایی را که می توانند به صورت بالقوه در غربالگری زودهنگام سرطان پروستات موثر باشند شناسایی نمایند.مواد و روش کار: در این بررسی داده های بیان ژن ها در نمونه های سرطانی و نمونه های نرمال پروستات از پایگاه داده NCBI دریافت و با بررسی سطح بیان ژن ها در این نمونه ها و رسم منحنی ROC ژن های دارای ارزش غربالگری شناسایی گردیدند و با استفاده از رگرسیون لجستیک مدل مناسب جهت غربالگری نمونه های سرطانی از نمونه های نرمال طراحی گردید.یافته ها: با استفاده از رگرسیون لجستیک دو مدل بر اساس افزایش و یا کاهش بیان ژن ها طراحی گردید، که برای مدل اول سطح زیر منحی و میزان حساسیت و اختصاصیت به ترتیب برابر 0.968، 0.911 و 0.914 و برای مدل دوم برابر 0.991، 0.951 و 0.956 می باشد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای حساسیت و اختصاصیت مدل های طراحی شده، ژن های بررسی شده دارای توان بالقوه جهت غربالگری سرطان پروستات در مراحل اولیه و مراحل متاستازی سرطان می باشند.

هدف: بافت پستان بطور طبیعی حاوی مقادیر متغیری الاستین در اطراف مجاری بین لبولی است. ولی حضور لاستوز دور عروقی چشمگیر بر ضرورت جستجوی کارسینومی که هنوز آشکار نشده است تاکید می ورزد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط درجه الاستوز با وضعیت گیرنده های استروژن و پروژسترون در کارسینوم مجرایی مهاجم پستان و همچنین ارتباط درجه الاستوز با درجات هیستوپاتولوژیک مختلف در این تومور صورت گرفته است.روش ها: 58 نمونه سرطان مجرایی مهاجم پستان با درجات هیستوپاتولوژیک متفاوت از بیماران مراجعه کننده به بیمارستانهای الزهرا و شهید بهشتی در سالهای 1382-3 مطالعه شد. از بلوکهای پارافینه سه اسلاید تهیه گردید و رنگ آمیزی های الاستین و ایمونوهیستوشیمی توسط آنتی بادی منوکلونال علیه گیرنده های استروژن و پروژسترون انجام گرفت و توسط آنها به ترتیب درجه الاستوز و درصد مثبت شدن گیرنده های استروژن و پروژسترون مشخص شد. سپس ارتباط بین درجه الاستوز با درجه هیستوپاتولوژیک و درصد مثبت شدن گیرنده های استروژن و پروژسترون با آزمون همبستگی رتبه ای spearman مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان میدهد که زمانیکه درجه الاستوز با درصد مثبت شدن گیرنده استروژن مقایسه می شود بین این دو متغیر ارتباط آماری معنی داری وجود دارد. (P=0.004) و زمانیکه با درصد مثبت شدن گیرنده پروژسترون مقایسه می شود این ارتباط معنی دار باز هم مشاهده می شود. (P=0.024) اما بین درجه الاستوز و درجه هیستوپاتولوژیک کارسینوم مجرایی مهاجم پستان ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد. (P=0.055)نتیجه گیری: ارتباط بدست آمده در این مطالعه بین درجه الاستوز و درصد مثبت شدن گیرنده های استروژن و پروژسترون در کارسینوم مجرایی مهاجم پستان با نتایج اکثر مطالعات قبلی همخوانی دارد. با توجه به اینکه درجه الاستوز یک معیار پیشگویی کننده پاسخ به درمان هورمونی می باشد، بنظر می رسد با ترکیب دو معیار درجه الاستوز و وضعیت گیرنده های هورمونی پیش بینی دقیق تری در زمینه میزان پاسخ بیمار به درمان هورمونی امکان پذیر باشد. اما در این مطالعه ارتباط معنی داری بین درجه الاستوز و درجه هیستوپاتولوژیک کارسینوم پستان مشاهده نگردید.